Jednym z najistotniejszych elementów podczas budowy domów jest troska o jego odpowiednie ocieplenie. Niepoprawna izolacja cieplna może skutkować poważnymi problemami. Zimą, problemem może być oprócz niedogrzania pomieszczeń pomimo innych źródeł ogrzewania, które też mają swoją cenę, a także pojawiająca się z czasem pleśń i wilgoć. Latem natomiast, dom nagrzeje się tak mocno, że upał wewnątrz stanie się nie do wytrzymania, co z kolei może łączyć się z kosztami klimatyzacji.

Obecnie istnieje wiele sposobów na ocieplenie domu. Do jednych z najbardziej popularnych zaliczają się pianka poliuretanowa – PUR i wełna mineralna ze skalnego lub szklanego włókna. Oba te formy mają swoje wady i zalety, jednak jest wiele czynników, oddziałujących na ich częste wykorzystanie.

Pianka poliuretanowa

Pianka poliuretanowa jest formą ocieplania domu, wyróżniającą się głównie sposobem nakładania i szczelnością. Po nałożeniu w formie natrysku, pianka stopniowo rozrasta się, ze względu na co ma możliwość dostosowania się do każdego podłoża oraz wypełnienia wszystkich zakamarków. To sprawia, że ten sposób izolacji, daje wysoką gwarancję szczelnej ochrony oraz usuwa ryzyko powstawania mostków termicznych.

Pianka poliuretanowa wyróżniana jest na dwa typy: piankę otwartokomórkową i zamkniętokomórkową. Różnica między nimi jest znacząca. Piana zamkniętokomórkowa ma świetną izolację termiczną ( trochę lepszą od otwartokomórkowej), nie jest paroprzepuszczalna i nie wchłania wody. Kiedy wyschnie jest bardzo sztywna, co może narażać ją na uszkodzenia. Piankę otwartokomórkową wykorzystuje się częściej na poddaszach. Jest ona bardzo lekka, a dzięki swojej elastyczności dopasowuje się do konstrukcji i się jej trzyma. Przepuszcza wilgoć lepiej niż zmiennokomórkowa, ale nie posiada skłonności do nasiąkania wodą.

Wady i zalety pianki poliuretanowej

Do zalet pianki PUR, poza doskonałym dopasowaniem do podłoża, należą przede wszystkim szybka aplikacja oraz wysoki poziom termicznej izolacji. Mimo różnic pomiędzy pianką otwartokomórkową, a zamkniętokomórkową, stopień wodoszczelności w obu przypadkach jest zadowalająco wysoki. Lekkość pianki jest niewątpliwie dużym plusem, ponieważ jej zastosowanie nie obciąża konstrukcji budynku. Ponadto pianka nie stanowi dobrego pożywienia dla gryzoni, dzięki czemu nie zalęgną się w domu zbyt chętnie. Jest również niezła w przypadku izolacji akustycznej.

Do wad pianki PUR trzeba zaliczyć głównie jej koszty. Za piankę dobrej jakości zapłaci się więcej pieniędzy, niż na przykład za wełnę tak samo doskonałego wykonania. Pianka poliuretanowa wypada też gorzej w przypadku odporności na ogień. Przypisuje się jej klasę odporności E, co oznacza, że jest łatwo zapalna, jednak w pożarze topi się oraz zwęgla, ale po zgaszeniu ognia samodzielnie gaśnie.

Istnieje też wiele obaw, co do korzystania z pianki ze względów zdrowotnych, jednak liczne badania wykazują, że jej szkodliwe działanie ma miejsce tylko w trakcie aplikacji i utwardzenia pianki, czyli od dwóch do trzech dób. Wtedy nie należy korzystać z pomieszczenia, a przy aplikacji stosować specjalny kombinezon i maskę. Później nie wykazuje już szkodliwości.

Ocieplanie wełną

Wełna mineralna jest tak samo często wykorzystywana do ocieplania domów, co pianka PUR. Porządnie izoluje ciepło i ma świetną przepuszczalność. Dodatkowo odpowiednio położona, będzie na lata zachowywać swoje właściwości, których też jest wiele. Zwykle są to maty, płyty lub połacie materiału, które dostosowuje się do ocieplanej przestrzeni i z reguły potrzeba nałożenia dwóch warstw dla najlepszego, optymalnego działania.

Istnieją dwa rodzaje wełny mineralnej. Są to: wełna skalna wykonywana z dolomitu, bazaltu lub kruszywa wapiennego i wełna szklana, która tworzona jest z piasku kwarcowego i stłuczki szklanej z recyklingu. Żeby powstała mata lub płyta, dostarczony materiał topi się w wysokiej temperaturze, po czym rozwłóknia. Następnie, dodaje się specjalne żywice i formuje właściwy kształt.

Wełna szklana jest lżejsza i ma większą sprężystość oraz ma nieco lepszą izolacyjność od tej skalnej, jednak obie wykazują wysoką jakość oraz bardzo zbliżone właściwości. Wełnę skalną zazwyczaj używa się do ocieplania poddaszy.

Zalety i wady wełny mineralnej

Główną zaletą wełny mineralnej jest jej zupełna odporność na działanie ognia. Przyznano jej najwyższą klasę A, czyli stanowi barierę ochronną w razie pożaru. Dodatkowym plusem jest wspaniała izolacja akustyczna, o wiele lepsza od pianki poliuretanowej, co zawdzięcza swojej wadze i sposobie wykonania. Ponadto wełna mineralna jest bardziej odporna na uszkodzenia mechaniczne, dzięki swojej sprężystości. Warto też zauważyć, że jej koszt jest mniejszy w stosunku do pianki PUR.

Do wad wełny należy zaliczyć ryzyko nasiąknięcia wodą. Nie wciąga ona wody zbyt mocno, jednak jeżeli tak się stanie, trudno jest ją osuszyć, co może przyczyniać się do powstawania pleśni i grzybów. Ważne jest zatem zastosowanie paroizolacji. Innym znaczącym minusem jest to, że wełna może być źle zainstalowana, ponieważ trudniej zatkać nią szczeliny. To odbija się na utracie izolacyjności oraz powstawaniu termicznych mostków. Z kolei waga wełny mineralnej znacznie obciąża konstrukcję budynku.

Ponadto wełna ma skłonność do pylenia, przede wszystkim w trakcie jej nakładania, dlatego tak jak w przypadku pianki PUR, konieczne są środki ostrożności. Rzadko zdarza się, by była źródłem uczulenia w czasie użytkowania domu.

Pianka PUR vs. wełna mineralna

Zarówno wełna mineralna jak i pianka PUR mają swoje zalety i wady, jednak dla każdej z nich znajdą się właściwe zastosowania. Wybór między tymi dwoma materiałami powinien zależeć od indywidualnych uwarunkowań i oczekiwań. Warto mieć na uwadze najważniejsze czynniki, takie jak ceny ciężar, ognioodporność czy możliwość wchłaniania wilgoci i samodzielnie zdecydować, jakie rozwiązanie jest najkorzystniejsze.

Sprawdź koszt ocieplania pianką